Jak diagnozować i leczyć niedobory witaminy D u dzieci i dorosłych?
Niedobór witaminy D dotyczy wielu osób w Polsce. Stąd suplementy z witaminą D są jednymi z najczęściej wybieranych preparatów. W mediach pojawia się jednak wiele błędnych informacji na temat jej roli oraz dawki, jaką powinniśmy przyjmować w czasie niedoboru.
Masa ciała
Nadmierna masa ciała jest jednym z ważniejszych czynników wpływających na zapotrzebowanie oraz determinujących zwiększoną suplementację. Badania naukowe pokazują, że częstość występowania niedoboru jest o 35% większa u osób z nadmierną masą ciała, niezależnie od szerokości geograficznej i wieku. Osoby i przede wszystkim dzieci powinny kontrolować poziom witaminy D w surowicy (poziom 25-hydroksycholekalcyferolu) i dobierać dawki suplementacyjne zgodnie z poziomem niedoborów.
Suplementacja osób zdrowych
Maksymalna dawka witaminy D u osób zdrowych, niebędących w grupie wysokiego ryzyka, nie powinna przekraczać: 1000 IU/dobę dla noworodków i niemowląt, 2000 IU/dobę dla dzieci do 10. roku życia, 4000 IU/dobę dla młodzieży od 11. do 18. roku życia, 4000 UI/dobę dla osób starszych oraz seniorów. Nie należy mylić maksymalnej dawki suplementacyjnej z zalecaną codzienną suplementacją, a w przypadku regularnej suplementacji mierzyć poziom witaminy D w surowicy.
Dobór dawki na podstawie suplementacji
1) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu 0–10 ng/ml:
• 0–12 miesięcy – 2000 IU/dobę,
• 1–10 lat – 3000–6000 IU/dobę,
• > 10 lat – 6000 IU/dobę,
• > 18 lat – 6000 IU/dobę (lub w dawce tygodniowej 40 000 IU),
• kontrola stężenia witaminy D co 1–3 miesiące do uzyskania stężenia 30–50 ng/ml;
2) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 10–20 ng/ml:
• jeśli suplementacja witaminy D była dopasowana do rekomendacji ogólnych, należy zwiększyć jej dawkę o 100% i powtórzyć badanie za 3 miesiące,
• jeśli witamina D nie była wcześniej suplementowana, należy zacząć od maksymalnej dawki rekomendowanej dla populacji ogólnej i zmierzyć poziom po 3 miesiącach lub wdrożyć leczenie w odpowiednich dawkach dobowych lub tygodniowych;
3) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 20–30 ng/ml:
• jeśli suplementacja witaminy D była dopasowana do rekomendacji ogólnych, należy zwiększyć jej dawkę o 50% i powtórzyć badanie za 6 miesięcy,
• jeśli witamina D nie była wcześniej suplementowana, należy zacząć od dawki rekomendowanej dla ogólnej populacji;
4) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 30–50 ng/ml:
• należy kontynuować dawkę zalecaną dla populacji ogólnej;
5) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 50–75 ng/ml:
• jeśli suplementacja witaminy D była dopasowana do rekomendacji ogólnych, należy zmniejszyć jej dawkę o 50% i powtórzyć badanie za 3 miesiące,
• jeśli witamina D była suplementowana w większych dawkach, należy zaprzestać suplementacji na 1 miesiąc, a następnie rozpocząć suplementację dawką rekomendowaną dla populacji ogólnej;
6) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 75–100 ng/ml:
• należy zaprzestać suplementacji na 1–2 miesiące, a następnie zmierzyć poziom witaminy D – jeśli będzie wynosił < 50 ng/ml, można rozważyć wprowadzenie suplementacji ograniczonej (minimalne dawki dla populacji ogólnej);
7) stężenie 25-hydrocholekalcyferolu > 100 ng/ml:
• należy zaprzestać suplementacji i mierzyć poziom witaminy D co miesiąc,
• jeśli wystąpiły objawy kliniczne, należy natychmiast wdrożyć leczenie,
• jeśli uda się osiągnąć stężenie < 50 ng/ml, można rozważyć wprowadzenie suplementacji ograniczonej (minimalne dawki dla populacji ogólnej).
Cały artykuł znajdziecie na: https://www.termedia.pl/Niedobory-witaminy-D3-u-dzieci-i-doroslych-jak-diagnozowac-i-leczyc-,98,40461,1,0.html
