Paradoks cholesterolu

Wiele osób zastanawia się, dlaczego jedni ludzie mogą spożywać produkty odzwierzęce z dużą ilością cholesterolu i nie ma to wpływu na ich profil lipidowy krwi, a niektórzy całe życie muszą redukować ilość cholesterolu w diecie, a i tak często jego poziom we krwi jest podwyższony? Odpowiedź znajdziecie tutaj:

Kilka słów na temat cholesterolu

Cholesterol należy do grupy steroli występujących w tkankach zwierzęcych. Organizm ludzki jest w stanie również syntetyzować cholesterol, co pokrywa od 60% do 80% zapotrzebowania. Reszta powinna być dostarczona z dietą. W przypadku jeśli podaż cholesterolu jest minimalna –np. u osób na diecie wegańskiej – organizm wzmaga syntezę aby pokryć zapotrzebowanie na przemiany metaboliczne. Cholesterol jest niezmiernie istotny z punktu widzenia metabolicznego, jest prekursorem witaminy D, hormonów płciowych oraz wchodzi w skład błon komórkowych nadając im odpowiednią sztywność.

Źródła cholesterolu

Głównymi źródłami cholesterolu są: czerwone mięso, podroby oraz żółtka jaj. W Internecie można przeczytać, że cholesterol z jaj nie powoduje procesu miażdżycowego i ma właściwości prozdrowotne. Niestety cholesterol w żółtkach jaj nie różni się od tego dostarczanego z tłustym mięsem i u osób wrażliwych stanowi takie samo zagrożenie. Jedyną różnicą jest fakt, że jaja stanowią bogate źródło witamin i minerałów, które mogą wspomagać prawidłowy metabolizm cholesterolu oraz innych składników odżywczych.

Paradoks cholesterolu

Od wielu lat lekarze i naukowcy zastanawiali się nad paradoksem związanym z faktem, że zwiększone spożycie cholesterolu nie zawsze wiąże się z podwyższeniem jego stężenia we krwi. Dzieje się tak, ponieważ cholesterol dostarczony z dietą hamuje produkcje cholesterolu w organizmie, aby zachować równowagę. Okazuje się również, że hamowanie produkcji cholesterolu zależy od naszego profilu genetycznego. Ponieważ proces jest bardzo złożony, nie jest za to odpowiedzialny jeden gen, a prawdopodobnie grupa wielu genów których opisu jeszcze do końca nie znamy. Zmienność genetyczna w zakresie cholesterolu w populacji ludzkiej jest bardzo duża, dlatego każdy z nas może reagować na cholesterol z diety inaczej. Często jednak widać w tym aspekcie predyspozycje rodzinne. Narodowe Centrum Edukacji Żywienia podaje, że po zwiększeniu spożycia cholesterolu o 100 mg/dobę, zwiększenie stężenia cholesterolu w osoczu waha się od 0,05 do 0,51 mmol/l (2,0–20 mg/dl). Pozostaje to w zgodności z podziałem ludzi na hiperrespondentów i hiporespondentów. Wydaje się, że jednym z genów mających duży wpływ na odpowiedź cholesterolową jest gen kodujący apolipoproteinę E.

Źródło: Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej. Normy Żywienia 2020.