Kilka słów o inulinie

Inulina należy do grupy polisacharydów, ale jest dziesięć razy mniej słodsza od cukru. Posiada wiele właściwości prozdrowotnych, dlatego możecie ją spotkać w wielu suplementach diety. Jakie korzyści płyną ze spożywania inuliny oraz jaka jest zalecana dzienna dawka?

Co to jest inulina?

Inulina to naturalny polimer fruktozy, który stanowi materiał zapasowy w podziemnych organach niektórych roślin. Dobrym źródłem inuliny są rośliny z rodziny astrowatych, szczególnie: cykoria, słonecznik bulwiasty, mniszek lekarski oraz oman wielki.

Zastosowanie inuliny

Unikatowe właściwości inuliny sprawiają, że roślina ta znalazła szerokie zastosowanie jako suplement diety w regulacji dolegliwości żołądkowo-jelitowych czy pomocny w redukcji masy ciała. Substancja ta ma względnie niską kaloryczność oraz niski indeks glikemiczny, dlatego jest często polecana osobom z cukrzycą. Jakie mogą być jeszcze korzyści z jej stosowania?

• Pomaga obniżyć stężenie cholesterolu frakcji LDL oraz triglicerydów, wspierając układ sercowo-naczyniowy z walce z miażdżycą.
• Pozytywnie wpływa na biodostępność niektórych składników mineralnych, w szczególności magnezu i wapnia.
• Inulina może pomóc w regulacji gospodarki węglowodanowej, spowalnia wchłanianie cukrów do krwi i obniża indeks glikemiczny spożytego pokarmu.
• Inulina jako naturalny prebiotyk fermentuje w jelitach stanowiąc pożywkę dla komensalnych bakterii (m.in Bifidobacterium i Lactobacillus). Proces ten pozwala zachować również odpowiednie pH we wnętrzu jelit i przeciwdziałać dysbiozie. Inulina może również utrwalić pozytywne efekty probiotykoterapii, dlatego często jest dodawana do preparatów probiotycznych

Jaka jest bezpieczna dawka inuliny?

Należy jednak pamiętać, że zbyt duża dawka inuliny może wywierać niepożądane skutki. Instytut Żywności i Żywienia nie podaje dziennego dopuszczalnego spożycia inuliny, ale większość źródeł pokazuje, że dawka ta nie powinna przekroczyć 10g/dobę.

Źródło: Anna Nowak et al. Inulin: a valuab le nutritional component. Annales Acedemia Medica Stetinensis 2012, 58, 1, 62–65.