Suplementacja w PCOS
Ostatni wpis dotyczący zespołu policystycznych jajników będzie dotyczył suplementacji, a właściwie roli poszczególnych składników suplementów w PCOS. Zapraszam do krótkiej lektury:
W poprzednim wpisie otrzymaliście ogólne wskazówki dotyczące diety. Jej komponentami powinny być:
- zmiana nawyków żywieniowych,
- eliminacja przetworzonej żywności,
- stosowanie indeksu glikemicznego.
Należy jednak podkreślić, że nie tylko indeks glikemiczny czy kaloryczność determinują sukces u pacjentek z PCOS. Niezmierne ważne jest dostarczenie odpowiedniej ilości witamin i składników mineralnych, aby wspomóc procesy metaboliczne, zmniejszyć stan zapalny oraz przywrócić równowagę hormonalną. Badania pokazują, że w przypadku kobiet z PCOS największą rolę odgrywają:
- witaminy z grupy B,
- foliany,
- witamina D,
- kwasy omega-3,
- magnez,
- cynk,
- selen,
- antyoksydanty.
Witaminy z grupy B i foliany
Głównymi witaminami z grupy B, na które trzeba zwrócić szczególną uwagę są witaminy B6 i B12. Rolą witaminy B6 jest utrzymanie na odpowiednim poziomie stężenia progesteronu, a jego niedobór stanowi główną przyczynę występowania zaburzeń fazy lutealnej. Witamina B12 bierze udział w wytwarzaniu wszystkich komórek w organizmie. Odpowiedzialna jest za syntezę DNA, jej niedobór może prowadzić do zaburzeń owulacji, a jej odpowiedna ilość zapobiega niepłodności oraz poronieniom. Kwas foliowy wraz z witaminami B12 i B6 jest odpowiedzialny za metabolizm homocysteiny. Jego niedobór powoduje wzrost stężenia homocysteiny, co negatywnie wpływa na rozwój płodu i utrzymanie ciąży. Homocysteina obecna w płynie pęcherzykowym w zbyt wysokim stężeniu zmniejsza szansę na zapłodnienie, gdyż zakłóca interakcję pomiędzy plemnikiem i komórką jajową.
Inozytol
Pacjentkom z PCOS poleca się również suplementacje inozytolem, który należy do witamin z grupy B. Pod nazwą inozytol możemy znaleźć dziewięć steroizomerów, ale najważniejsze z nich to myo-inozytol i D-chiroinozytol. Inozytol przywraca regularność występowania cykli menstruacyjnych i owulacji u pacjentek z PCOS, dodatkowo bierze udział w dojrzewaniu oocytów i zwiększa jakość powstałych komórek jajowych.
Magnez, cynk i selen
Wszystkie składniki mineralne wpływają na zapewnienie ciągłości ścieżek metabolicznych, wydzielanie hormonów oraz płodność. W kontekście PCOS najczęściej mówi się jednak o suplementacji magnezem, cynkiem oraz selenem, ponieważ ich spożycie w naszej diecie jest często niewystarczające – dotyczy to szczególnie magnezu i selenu.
Magnez pomaga utrzymać odpowiednie stężenie progesteronu we krwi, a badania epidemiologiczne wskazują, że jego odpowiednie stężenie jest związane z poprawą płodności u kobiet.
Cynk to pierwiastek zapewniający prawidłowy przebieg owulacji orazhttp://metabolika.pl/leczenie-zespolu-policystycznych-jajnikow-pcos/ cyklu menstruacyjnego. Bierze udział w metabolizmie estrogenów, progesteronu oraz androgenów.
Selen stanowi składową peroksydazy glutationowej, enzymu odpowiedzialnego za eliminację toksyn i wolnych rodników. Warto pamiętać, że przyswajalność selenu wzrasta, kiedy spożywamy go razem z witaminami, które są antyoksydantami (witaminami A, C i E).
Antyoksydanty
Spożycie warzy i owoców powinno zapewnić dostarczenie różnorodnych antyoksydantów (witamin A, C, E, beta-karotenu). Wpływają one głównie na obniżenie statutu antyoksydacyjnego, zmniejszają i hamują rozwój stanu zapalnego, usprawniają metabolizm oraz mają znaczenie w niemal każdym etapie związanym z dojrzewaniem komórki jajowej, zapłodnieniem oraz implantacją. Dobrze zbilansowana dieta powinna zaspokoić dzienne zapotrzebowanie na wszystkie antyoksydanty, a ich dostarczenie z żywnością wpływa również pozytywnie na wchłanianie innych składników odżywczych (np. selenu).
Kwasy tłuszczowe omega-3
Wiele osób ma problem z dostarczeniem wystarczającej ilości kwasów z rodziny omega-3, dlatego pacjentki z PCOS powinny przyjmować je nie tylko z żywnością, ale również w wysoko jakościowych suplementach. Kwasy omega-3 działają na wielu poziomach i poprawiają ogólną płodność. Mogą łagodzić objawy związane z PCOS, poprawiają wrażliwość tkanek na insulinę, obniżają stężenie androgenów i zwiększają syntezę SHBG, a także przywracają regularność cykli menstruacyjnych.
Witamina D
Pacjentki z PCOS powinny obligatoryjnie zmierzyć stężenie witaminy D w organizmie (25-hydroksycholekalcyferolu). Badania pokazują, że niskie stężenie witaminy D3 nasila zaburzenia owulacji, hiperandrogenizm oraz insulinooporność. Niższe stężenie witaminy D może być również związane z problemami utrzymania ciąży. Osoby z nadmierną masą ciała cierpią często na przewlekły niedobór tej witaminy i mają znacznie większe zapotrzebowanie na nią. Po zmierzeniu stężenia witaminy D można dobrze dobrać dawkę celowaną. Schemat suplementacji znajdziecie tutaj: Suplementacja witaminy D u osób z niskim stężeniem 25-hydroksycholekalcyferolu – Metabolika
Probiotyki
Najnowsze badania naszej przeprowadzone na naszej polskiej populacji pokazują, że probiotykoterapia synbiotykiem pomaga obniżyć zaburzenia metaboliczne i istotnie obniżyć stężenie testosteronu u pacjentek z PCOS. O tym badaniu możecie przeczytać tutaj: Jaki probiotyk na PCOS? – Metabolika
Źródło: Gałczyńska P. Dieta i jej suplementacja w zespole policystycznych jajników. Forum Zaburzeń Metabolicznych 2021;12(1):30-38.
Przeczytaj więcej:
